به قلم دامنه : به نام خدا. سلام. خوی خویش، خوی خدا. مولوی در دیوان شمس غزلی دارد ڪه دانستن آن لطفی بر روح و روان آدمی‌ست. از درخت آغاز میشود و با یڪ سیر طبیعی و تاریخی، به ملڪوت و خوی و خُلق خدا می‌رسد. هدف درین غزل شناساندن انسان به اصل حرڪت و هجرت و تحرّڪ است. با این مطلع:
درخت اگر متحرّڪ بُدی ز جای به جانه رنج ارّه ڪشیدی نه زخم‌های جفا
شرح می‌ڪنم ڪمی، تا محتوای این غزل در دسترس باشد، البته به فهم اندڪم:
مولوی پس از مثال درخت -ڪه همیشه اسی
مُقنیان شهر نراق و به طور کلی همه مقنّیان ، فناوری خاصی برای مسقر کردن چرخ در سَرِچاه داشتند بدین صورت که قبل از شروع کار سه عدد سنگ به اندازه یک دانه گردو در دست می گرفتند و سر دهانه چاه می ایستادند.
سپس دستان خویش را طوری در دهانه چاه طوری تنطیم می کردند که سنگ وسط بین هر دو دست در مرکز دایره شکل میله چاه قرار گیرد.این کار با دقت زیاد انجام می گرفت. بعد از تنطیم دست ها در حالی که دست ها رو به جلو و در دهانه چاه قرار گرفته بود، سنگ وسط را به صور
امیدوارم
امیدوارم حال و هوای دلت خوب باشه
امیدوارم شاد و سرِ حال باشی و زندگی به کامِ جسم و روانت باشه
امیدوارم دلتنگی سراغت نیاد که بد دردیه
امیدوارم خدا پشت و پناهت باشه، هرجا که هستی زیر سایه لطف خدا باشی
تقدیم به خواهرِ گلم:
شعرِ ماه خرداد
می دونم که خیلی هم قشنگ نیست
ولی خدا کنه وقتی می خونی حالت رو خوب کنه
متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی باشد.
توصیه ما ب
درباره این سایت