به‌یادِ رویِ گُلی در چمن چو ناله کنم،
هزار خون به دلِ داغدارِ لاله کنم
زِ بس که خون به دل‌ام کرده دستِ ساقیِ دهر،
مُدام خون عوضِ باده در پیاله کنم
به جدّ-و-جهد اگر عقده‌هایِ چین شد باز،
من از چه رو به قضا کارِ خود حواله کنم؟
شدم وکیل از آن‌رو که نقد، فی‌المجلس،
برایِ نفعِ خود این خانه را قباله کنم
من ام که طاعتِ هفتادساله‌یِ خود را،
فدایِ غمزه‌یِ ماهِ دو هفت‌ساله کنم
به‌غیرِ توده‌یِ ملّت چو هیچ‌کس کس نیست،
چرا زِ هر کس و ناکس من اس
شخصاً اعتقاد دارم همۀ افراد دنیا اعم از زن و مرد، کوچک و بزرگ، پیر و جوان، باسواد و بی‌سواد؛ در هر شغل و منصبی هم که باشن (چه کارگر زحمتکش گمنام و چه حتی رئیس‌جمهور و وزیر و وکیل مملکت) همگی در یک اصل، مشترک هستن:
اینکه بعد از یک روزِ سختِ کاری، نیاز دارن به اینکه برن تو خونه و خلوتِ خودشون و لِنگ‌ها رو دراز و چهارچرخ‌شون رو هوا کنن و لباس خونه (حالا می‌تونه تنبان گل‌گلی باشه یا شلوارک جیغ! و یا ترکیبی از هردو) بپوشن و بگن آخییییییش!
و ایضاً مع
سکانس اول : هوا به شدت گرم بود ، شُر شر عرق می رخیتیم . اولین بار بود که تابستونِ شمال رو تجربه می کردیم . خدا رو شکر کولر ماشین رو قبلش درست کرده بودیم . داخل ماشین قابل تحمل بود و بیرون غیر قابل تحمل ! داداش از همون لحظه ی اول رفت تو کارِ تُنبان و زیرپوش ! اما من سعی داشتم مقاومت کنم . پیرهن تنم بود و هی به این خان داداش نگاه می کردم که چقدر خوش به حالشِ با زیر پوش ! یک گام عقب نشینی کردم . دکمه هاش رو باز کردم . اما باز هم غیر قابل تحمل بود . یه خرده که
لباس سنتی یا محلی به لباسی
گویند که افراد بومی یک منطقه می پوشند. این لباس ها برگرفته از آداب و
رسوم هر منطقه و با توجه به منابع موجود در آن منطقه است. لباس محلی از قرن
ها پیش نمادی از فرهنگ وهنر هر منطقه بوده و احیای آن می تواند یاد فرهنگ
نیاکان وگذشتگان را زنده نگه دارد .
لباس های محلی نراق در قدیم از
پارچه های قَدَک دوخته می شد که زنان سختکوش نراق آن را می بافتند و سپس به
لباس تبدیل می کردند . در آن زمان چیزی به نام پارچه وجود نداشت و شغل قدک
لباس سنتی یا محلی به لباسی
گویند که افراد بومی یک منطقه می پوشند. این لباس ها برگرفته از آداب و
رسوم هر منطقه و با توجه به منابع موجود در آن منطقه است. لباس محلی از قرن
ها پیش نمادی از فرهنگ وهنر هر منطقه بوده و احیای آن می تواند یاد فرهنگ
نیاکان وگذشتگان را زنده نگه دارد .
لباس های محلی نراق در قدیم از
پارچه های قَدَک دوخته می شد که زنان سختکوش نراق آن را می بافتند و سپس به
لباس تبدیل می کردند . در آن زمان چیزی به نام پارچه وجود نداشت و شغل قدک
درباره این سایت