تحفۀ جان

 
به مناسبت تولد عزیزی
 
تحفه جان آورم ، زانکه تو جانی مرا
سر بنهم بی دریغ ، گر تو بخوانی مرا
 
وا نشود غنچه ای ، بی لب خندان تو
هم گل و هم غنچه ای ، باغ و جنانی مرا
 
لالۀ رنگین تویی ، عطر ریاحین تویی
من چه بگویم ز یاس ، این همه آنی مرا
 
دیده به هر سو کنم ، سوی نگاهم تویی
گر چه جَهان از منی ، هر دو جهانی مرا
 
ترس ندارم ز عمر ، در گذران دمم
لب به لبم گر نهی ، جان بدمانی مرا
 
من که ز تو « نگسلم » ، همچو « فروغم » تو را
گر تو ز من بگسلی ، باز همانی مر